Het parcours van de 107e editie van de Giro d’Italia is zeer traditioneel van opbouw. Vorig jaar was er nog een etappe die startte in Zwitserland, ditmaal blijft de roze karavaan binnen De Laars. Op dag één krijgen we meteen een leuk duel voor de gegeerde Maglia Rosa. Met wat geluk kunnen de punchers hier meegaan naar de meet in wat vooraf wordt beschreven als de ‘heuvelrace van Turijn’.

Deze Giro is er één voor de sprinters kun je wel stellen. De Italiaanse organisatie duidt zelf zes ritten aan als sprintetappes, met wat geluk krijgen we er 10! De openingsrit is waarschijnlijk nog te hoog gegrepen voor de rassprinters, de punchers zouden hier wel eens aan het langste eind kunnen trekken. Etappe drie is dé start van het festival voor snelle jongens met een vlakke aankomst in Fossano. Daags nadien is het opnieuw prijs: ditmaal ligt de meet in Andora. Ook etappe vijf moet er eentje worden voor jongens met buskruit in de benen, de aankomst van rit 6 in Rapolano Terme oogt dan weer net te zwaar. De afsluiter van week één ligt in het duivels paradijs: Napels lijkt ons ook een sprintaankomst te kunnen worden.

Etappe 11 & 13 staan ongetwijfeld hoog aangeschreven in de agenda’s van Merlier & Co. Al moet de rit daartussen niet perse onder doen. Wie de vele bergen nadien overwint, kan nog dromen van ritwinst in Padova waar een sprint, net zoals in Rome, een zekerheid is. Kansen genoeg dus voor de snelle mannen, ze moeten het gewoon zelf afmaken.

Vorige editie kregen we maar liefst drie tijdritten. Het was een sprookje dat uitkwam voor Remco Evenepoel, maar helaas niet mocht blijven duren. Dit jaar krijgen we twee races tegen de klok: dat is de standaard. Die twee individuele ritten zouden zeer bepalend kunnen worden voor het algemeen klassement. Maar liefst 70 kilometer moet individueel overwonnen worden, het liefst nog aan een goed tempo ook.

Natuurlijk gaan we ook klimmen in deze 107e Italiaanse Ronde. In Santuario di Oropa is het al van dat: 11.8 km klimmen aan 6.2% gemiddeld, de kopmannen zullen tijdens rit twee al op hun hoede moeten zijn, maar krijgen dan uitgebreid de tijd om te recupereren. Een weekje later zitten we al in de Abruzzen. De Prati di Tivo (14.6 km aan 7% gemiddeld) is het sluitstuk van rit 8. Etappe 10 wordt als overgangsetappe gecatalogiseerd, maar zo zal dat niet aanvoelen in de benen van het peloton. Het gaat weliswaar over een korte rit van 142 km, maar de aankomst is allesbehalve kort: 18 (!) kilometer klimmen aan 5.6% gemiddeld, over een slechte dag mag je dan echt niet beschikken. De slotweek van de Giro is moordend! 20.950 hoogtemeters in amper vijf ritten. Mocht het podium nog niet vastliggen, is dit de ultieme en ook laatste kans om dat wel te doen vooraleer we afsluiten in Rome.

Starten doen we in de voortuin van Turijn: Vinaria Reale. Een echte sprintersetappe is dit helemaal niet, zoals normaal wel het geval is. Al sluiten we de kansen van de sommige enkelingen niet uit: denk maar aan Jonathan Milan. De dag bevat drie beklimmingen gelegen aan de rand van Turijn. Het laatste deel van de rit gaat door het centrum van de stad met een veeleisende finale als afsluiter.

Van San Francesco Al Campo trekt het peloton in een uitdagende etappe naar Santuario Di Oropa waar de renners voor het eerst bergop aankomen. De roze karavaan doorkruist de Canavese en Biellese gebieden, raakt gemeentes Valdengo en de Oasi Zegna aan, om vervolgens de legendarische Oropa klim te beklimmen vanaf de klassieke kant van Biella. De 150 kilometer lange route stijgt met 6,2% naar de streep in de laatste 11,8 kilometer.

Deze sprintersetappe start in Novara, een stadje rijk aan Italiaanse traditie. Na een overwegend vlak parcours bevat deze rit een lastige aanloop van 1,8 kilometer naar Fossano die een snelle krachtmeting in de weg kan staan. Merlier won hier in 2021, maar sprinten is hier geen securiteit. Onderweg doorkruist het peloton de Povlakte en bedwingt het eenvoudige beklimmingen zoals Lu en Cherasco.

Nog een etappe die met recht en rede een rit voor de sprinters genoemd kan worden. Maar opnieuw zullen de snelle jongens hun weg naar de felbegeerde massasprint moeten verdienen door de Bormida Vallei en de Apennijnen over te steken. De renners klimmen tot 1000 meter boven zeespiegel naar de Col di Melogno en dalen af naar Savona via de Col di Cadibona. Vanuit Savona rijdt het peloton over de Aurelia weg richting Capo Mele, de laatste korte klim van de dag.

Derde opeenvolgende etappe voor de sprintbommen. De atleten rijden in Noord-Italië over de Aurelia-weg van Genua naar Camaiore, door Rapallo, Sestri Levante, Sarzana, Carrara en Massa. Een rit tussen zee en bergen dus. Lucca wordt benaderd door de Freddana Vallei na de beklimming van Montemagno, waar enkele spurters wel eens zouden kunnen afhaken. Vanaf daar is het nog 19 kilometer tot aan de eindstreep.

De etappe over de witte wegen. Vanaf Viareggio (Torre del Lago) doorkruist het Giro-peloton de steden Cascina, Ponsacco en Volterra in het Pisaanse gebied, om vervolgens het gebied van Siena binnen te rijden. De Vidritta en Bagnaia, secties van de Strade Bianche zullen worden aangepakt, gevolgd door de onvoorspelbare Pievina sectie. Na talloze grote en kleine klimmetjes langs de route eindigen we lichtjes bergop in Rapolano Terme: een eindeloos stuk land met dorpjes, parochiekerken, kastelen en boerderijen.

De eerste van de twee races tegen de klok is een vlakke tot aan de voet van de hoofdstad van Umbrië, Foligno. Foligno wordt ook wel het centrum van de wereld genoemd. De stad is een knooppunt van belangrijke wegen en spoorwegen en wordt doorkruist door de rivier Topino. De slotklim gaat naar het centrum van Perugia. Er wordt een zeer snelle tijdrit verwacht, vooral in het eerste deel door Spello, Assisi en Bastia Umbra.

Opnieuw brengt de roze karavaan een bezoek de Apennijnen in een korte, maar zeer veeleisende etappe met serieus wat hoogtemeters. De renners beklimmen Forca di Cerro en Forca Capistrello voordat ze Leonessa bereiken, waar een ongekend stuk het peloton naar Croce Abbio brengt vanuit Capitignano. Nadien volgt een snelle afdaling naar de voet van de slotklim (14 kilometer aan 7% gemiddeld) Prati di Tivo. Een toeristische badplaats gelegen op een hoogte van 1.450 meter.

Een sprintetappe met een laatste valkuil op het einde. Deze laatste rit voor de rustdag gaat constant bergaf vanaf Avezzano langs de snelweg van Sora en Cassino. Na het bereiken van de Tyrreense kust komen de renners langs Castelvolturno, Mondragone en Cuma voordat ze omhoog klimmen naar Monte di Procida met een opeenvolging van korte stukken richting Pozzuoli en Posillipo. Laatste afdaling voor de finish in Via Caracciolo.

Geen rust na de rustdag: klimmen zullen ze in een zuidelijke Apennijnen-etappe die begint in Pompei. De beklimmingen beginnen met de Taburno en de Camposauro. Na een korte afdaling volgt de zeer lange slotklim (18 km aan 5,6% gemiddeld) via Guardia Sanframondi en Cusano Mutri, die laatste is het officiële begin van de klim en wordt omschreven als een van de mooiste dorpen van Italië door zijn duizend jaar oude geschiedenis, zijn typische smaken en oude tradities.

Etappe naar de Adriatische Zee door Molise. De atleten steken de Molise Apennijnen over naar Termoli en rijden over de Adriatische rijksweg helemaal tot aan de finish. De laatste 80 km zijn recht en vlak, perfect voor een bijna zekere sprint in Francavilla al Mare: een toeristische badplaats aan de prachtige Adriatische kust van Abruzzo

Zogenaamde “etappe van de lage muurtjes” (de niet-extremen). Na een eerste stuk langs de Adriatische zee tot Civitanova Marche, verlaten we de kust en krijgen we te maken met een nogal golvende route bestaande uit ongeveer 10 veeleisende ups en downs (slechts enkele tellen voor de bollentrui). Het laatste gedeelte bergop, op 12 km van de finish, is geschikt terrein om een marge op te bouwen en een massasprint te vermijden. Zo niet, wordt het sprinten.

Deze enorm vlakke etappe verbindt de stranden met het centrum van de Povlakte. Het eerste deel volgt de Via Emilia en verandert van richting na Imola, ook bekend in de motorsportwereld. Na het doorkruisen van het noordelijke deel van Bologna eindigt de etappe in de stad Cento met een meer dan waarschijnlijke massasprint. Cento staat synoniem voor carnaval, een van de beroemdste en oudste feesten van Europa.

Een tijdrit is altijd voor specialisten, maar deze steekt erbovenuit. Er wordt een gemiddelde van 55 km/u verwacht gezien het zeer snelle wegdek in de tweede helft van het parcours. Veel hoogtemeters maken de renners niet: het gaat lichtjes naar beneden gedurende de tijdrit. We doorkruisen het platteland van Desenzano voor de finish aan het meer.

Deze rit voert de renners over vijf beklimmingen, met de vallei van Camonica als enige ‘adempauze’. Na de Lodrino beklimming volgt de Colle San Zeno (14 km aan 6.6% gemiddeld) met een lange, lastige afdaling. De renners berijden de Mortirolo vanaf de Monno-kant en dalen af naar Valtellina. Vervolgens volgt een lange klim naar Bormio en daarna de Passo di Foscagno. Na een snelle afdaling wordt de Passo d’Eira overwonnen, met de laatste 2 km naar de skipiste van Mottolino.

Lange etappe over de Stelvio, de Cima Coppi van dit jaar. Starten doet het peloton bergop met de Eira en Foscagno. Nadien passeren ze de stad Bormio, door zijn majesteit de Stelvio. Een lange afdaling volgt, ook de volgende kilometers zijn vals plat richting Bolzano. Nadien opnieuw een lange klim naar Castelrotto en Passo Pinei. Na de stad Ortisei zijn de laatste kilometers een licht omhoog, waarmee de laatste muur wordt ingewijd.

Korte en zeer intense rit met opmerkelijk veel hoogtemeters. We beginnen met de beklimming van de Sella Pas, gevolgd door het enige “rustige” deel van de dag, de Fassa Vallei. Daarna gaan de renners naar de Rolle, Gobbera en Brocon Passes (deze laatste wordt twee keer beklommen). Afdaling naar Catello Tesino en weer omhoog naar de Broconpas vanaf de zwaardere kant van Val Malene. De laatste 2 km zijn erg steil (gemiddeld 12%) met scherpe haarspeldbochten.

Een rustige etappe met een waarschijnlijke massasprint. De Maglia Rosa en zijne majesteiten vertrekken in Fiera Di Primero: het grootste massief van de Dolomieten. In het verleden beroemd om de rijkdom van de mijnen. Beginnen doen we met een lichte afdaling, gevolgd door het tamelijk vlakke Prosecco-land, Treviso en het Venetiaanse achterland. Laatste deel langs de Brenta en zijn villa’s, om aan te komen in Prato della Valle in Padua.

Tussentijdse etappe die begint met een vlak stuk naar Tolmezzo. Daarna volgt de klim naar Paularo, waar achtereenvolgens de Duronpas, de Sella Valcalda en de slotklim naar Sappada worden bedwongen.

Dé beslissende etappe van de Giro 2024 in geval van een kleine achterstand in het klassement: wat we niet verwachten. Na een vrij vlakke aanloop met de Muro di Ca’ del Poggio beklimmen de renners twee keer de Monte Grappa (18.2 km aan 8.1% gemiddeld), beide vanaf de kant van Semonzo. Na de tweede afdaling gaat de koers rechtdoor naar de finish omgeven door heuvels. Het symbolische monument van de stad is de Oude Brug - gebouwd naar een ontwerp van Palladio - die zijn beeld koppelt aan de daden van de Alpentroepen in de Grote Oorlog.

’Il gran finale’ is in principe identiek aan die van 2023, met een eerste heen-en-weer naar de kust en dan een paar rondjes over het stadscircuit om te eindigen in het centrum van Rome. Waar misschien al enkele muntjes in de Trevifontein zijn gegooid door een aantal sprinters.